LIEFDE

Zucht. Geloof het of niet, dit is zelfs in 2017 nog een gevoelig onderwerp. Juist in 2017, in deze tijd, is liefde een gevoelig onderwerp. Het lijkt wel alsof niemand een nieuwe relatie aangaat. De mensen die een relatie hebben, hebben die al jaren. De rest komt net uit een relatie of heeft al jaren geen relatie gehad. Mensen die in deze tijd uit een relatie komen, staan namelijk niet bepaald te popelen om in een nieuwe relatie te stappen. Iedereen wil ‘’vrij zijn’’. Iedereen wil zijn/haar opties open houden. Iedereen wil de lusten van een relatie en niet de lasten. Kun je het ons kwalijk nemen?

We weten niet hoe we rekening met elkaar moeten houden. Deze generatie is best egoïstisch opgegroeid. Vroeger wilden mensen gezinnen starten. Tegenwoordig wil iedereen rijk en succesvol worden. Er wordt vrouwen niet meer geleerd om een goede echtgenote te zijn, maar om een onafhankelijke vrouw te zijn. Social media heeft ons niet alleen narcistisch gemaakt, maar ook gierig. Er lijkt altijd wel iets beters te zijn. Een relatie lijkt bijna tijdverspilling. Liefde, het belangrijkste dat er bestaat, is tijdverspilling voor ons. Natuurlijk zijn er genoeg mensen die zeggen dat ze een relatie willen. Vooral meisjes. Sommige meisjes willen zo graag een relatie dat ze met al hun kracht vasthouden aan een relatie waar ze allang uit hadden moeten stappen. Dit komt natuurlijk doordat ze weten hoe moeilijk je tegenwoordig weer in een relatie komt. Je kan niemand vertrouwen. Iedereen liegt en bedriegt. Een vriendin van me had vrijdag seks met iemand en zag hem zaterdag op de babyshower van zijn vriendin. Op Snapchat. Een andere vriendin was in een hotel met iemand en kwam hem een week later tegen in de metro met zijn vriendin. Daarnaast weet ik zeker dat elk meisje deze zin ooit gehoord heeft: ‘’Wat maakt het uit dat ik een vriendin heb? We kunnen toch vrienden worden?’’

De gedachtegang lijkt zich te vormen naar: ‘’Als iedereen liegt, kan ik toch beter bij mijn leugenaar blijven?’’ Het is een gedachtegang die ik, spijtig genoeg, goed begrijp. Ik heb ook lang zo gedacht. Er komt echter een moment dat je besluit dat je beter alleen kan zijn. Het is altijd beter om alleen te zijn dan in een situatie die je niet gelukkig maakt. Het duurt alleen wel even voordat je op dat punt terecht komt. Mij heeft het vier jaar geduurd. Dan ben je eruit en realiseer je je dat alles weer onbekend terrein is. Elke persoon die je ontmoet, kan een kind hebben of een vriendin. Daarnaast kan hij natuurlijk altijd gewoon een psychopaat zijn. Totdat je iemand écht kent, kan je iemand nooit echt kennen. Omdat niemand te vertrouwen is en je vertrouwen waarschijnlijk geschaad is door de vorige relatie, wordt het erg moeilijk om je open te stellen voor iemand anders. Iedereen wil zichzelf beschermen.

Het moment dat je in een relatie zit, word je in principe een doelwit. Mensen zullen jarenlang samen zijn en zeggen dat ze niet officieel samen zijn. Alleen zodat ze kunnen zeggen dat ze nooit samen zijn geweest, als het allemaal fout gaat. We zijn ook niet erg aardig voor elkaar in deze generatie. We zullen elkaar eerder uitlachen, dan troosten. Niemand wil het volgende onderwerp van een meme zijn of een filmpje dat viral gaat. Geen enkele jongen wil dat hij een vriendin heeft, waar zijn vrienden ‘’geweest’’ zijn. Niemand wil voor schut gezet worden.

Er wordt raar gekeken naar mensen die teveel emotie tonen. Als je te vrolijk bent, ben je ‘’blij’’. Als je te boos bent, heb je ‘’bad vibes’’. Als je te geïnteresseerd bent, ben je nieuwsgierig. Het level waarop je gevoel toont, moet stabiel zijn. De enige gelegenheid dat het geaccepteerd wordt om meer gevoel te tonen dan normaal, is als we onder invloed zijn. Vandaar dat haast niemand gevoel toont. Dat betekent echter niet dat we geen gevoel hebben. We zijn nog steeds mensen. We tonen het alleen niet. Mensen in deze generatie kunnen iemand jaren missen en zullen het nooit tegen diegene zeggen. Iedereen sluit zijn hart op achter slot en grendel. Het enige dat we vrij aan elkaar geven, is seks.

 

S.S.H.